Oeroeg - Hella S. Haasse
Welkom terug!
Vandaag ga ik jullie mijn mening geven over twee recensies die geschreven zijn over het boek dat ik gelezen heb, namelijk "Oeroeg" geschreven door Hella S. Haasse. Het eerste exemplaar is uitgegeven in 1948, door de uitgeverij Querido te Amsterdam, Nederland. Ik heb de eenendertigste druk gelezen, die in 1993 verscheen. (helaas heeft Hella geen officiële website, maar hier vind je wel informatie over haar terug: Wikipedia)
Alvorens dit te doen zal ik even een korte samenvatting geven van het boek.
Het gaat over de vriendschap tussen een Nederlandse planterszoon (de ik-figuur) en de zoon van een Indische ondergeschikte, namelijk Oeroeg. Het verhaal speelt zich af op de woonplaats van de twee jongens, Kebon Djati. Dit is gelegen in Nederlands-Indië. Later, wanneer ze wat ouder zijn verliest Oeroeg zijn vader en gaan de ouders van de ik-verteller uit elkaar. Daarna gaan ze gescheiden naar school in Soekaboemi en wonen ze bij een vrouw genaamd Linda. Tenslotte vertrekken ze op internaat en vervolgen ze beide hun opleiding in Batavia. Uiteindelijk groeien ze uit elkaar, tot op de dag dat de Nederlandse jongen naar Nederland wordt gestuurd door zijn vader voor een studie. Op het einde keert hij terug en staan de twee hoofdpersonages zwaar bewapend tegenover elkaar..
Nu even in het kort wat de schrijver van de eerste recensie vind van het boek.
De persoon die dit geschreven heeft vind het boek over het algemeen wel goed. Hij/zij vindt ten eerste het thema erg interessant, namelijk de vriendschap tussen twee jongens. De manier van vertellen vind deze persoon dan wel wat minder, hij/zij zegt dat er in het begin geen goede samenhang van het verhaal is, het is eerder een serie losse gebeurtenissen. Maar naarmate dat men verder leest merkt men dat alle gebeurtenissen toch een invloed hebben op elkaar. Hij/zij vind het een zeer realistisch en geloofwaardig boek, wat deze persoon een kenmerk vind van een goede schrijfstijl. Ook vind de auteur van deze recensie het verhaal best wel spannend. Daarnaast is de personage waarmee deze persoon het meest mee kan meeleven de ik-persoon, omdat men natuurlijk het verhaal uit zijn ogen ziet. Ten slotte, vind hij/zij het taalgebruik/stijl goed te begrijpen. Er worden niet te veel moeilijke Nederlands woorden gebruikt, maar door het gebruik van de vele Indische termen is het echter soms toch vrij moeilijk. Ook is deze persoon van mening dat de tekst niet beeldend is en dat de omgeving niet altijd beschreven wordt.
Nu in het kort wat de schrijver van de tweede recensie ervan vind.
De auteur van deze recensie vind het een leuk en interessant boek, maar toch wel een beetje langdradig. Ook vind hij/zij een geloofwaardig verhaal. Zijn/haar verwachtingen, die hij/zij gekregen heeft door het lezen van de achterflap, zijn uitgekomen. Hij/zij vind de opbouw heel simpel en vind dat deze de nodige spanning geeft aan het verhaal. Graag had deze persoon het verhaal eens door de ogen van Oeroeg willen zien. In tegenstelling tot de vorige recensie schrijver, vind deze persoon wel dat het landschap heel goed beschreven wordt, er waren meer beschrijvingen dan dialogen, maar dat vind hij/zij niet vervelend, maar graag had hij/zij wel wat meer willen weten over Lida. Het lezen van het boek zelf viel goed mee volgens deze persoon.
Tenslotte zal ik mijn eigen mening geven over de twee recensies.
Het beste kan ik me aansluiten aan de eerste recensie. Ik vind ook dat er een samenhang in het begin van het boek ontbreekte. Daarnaast ga ik er volledig mee eens dat het een spannend, realistisch en geloofwaardig verhaal is. Vervolgens kan ik ook het meest mee meeleven met de ik-persoon, maar ook wel best met Oeroeg, omdat er veel beschrijvingen zijn. Zelf vond ik het soms wel moeilijk om te lezen en was het best langdradig en daar hou ik niet zo van. Maar wel ga ik er niet mee akkoord dat de tekst niet beeldend is, ik vind net als de schrijver van de tweede recensie dat het landschap juist wel heel goed beschreven is. In tegenstelling tot de schrijver van de tweede recensie vind ik het wel een beetjes storend dat er veel meer beschrijvingen zijn dan dialogen, dit maakt het voor mij wat saai.
Normaal gezien ben ik niet de grootste fan van romans, maar dit was toch wel een redelijk goed boek. Het is zeker wel een aanrader!
Bedankt voor het lezen van mijn blogbericht en hopelijk zie ik je snel weer terug.
Tot dan!
Vandaag ga ik jullie mijn mening geven over twee recensies die geschreven zijn over het boek dat ik gelezen heb, namelijk "Oeroeg" geschreven door Hella S. Haasse. Het eerste exemplaar is uitgegeven in 1948, door de uitgeverij Querido te Amsterdam, Nederland. Ik heb de eenendertigste druk gelezen, die in 1993 verscheen. (helaas heeft Hella geen officiële website, maar hier vind je wel informatie over haar terug: Wikipedia)
Alvorens dit te doen zal ik even een korte samenvatting geven van het boek.
Het gaat over de vriendschap tussen een Nederlandse planterszoon (de ik-figuur) en de zoon van een Indische ondergeschikte, namelijk Oeroeg. Het verhaal speelt zich af op de woonplaats van de twee jongens, Kebon Djati. Dit is gelegen in Nederlands-Indië. Later, wanneer ze wat ouder zijn verliest Oeroeg zijn vader en gaan de ouders van de ik-verteller uit elkaar. Daarna gaan ze gescheiden naar school in Soekaboemi en wonen ze bij een vrouw genaamd Linda. Tenslotte vertrekken ze op internaat en vervolgen ze beide hun opleiding in Batavia. Uiteindelijk groeien ze uit elkaar, tot op de dag dat de Nederlandse jongen naar Nederland wordt gestuurd door zijn vader voor een studie. Op het einde keert hij terug en staan de twee hoofdpersonages zwaar bewapend tegenover elkaar..
Nu even in het kort wat de schrijver van de eerste recensie vind van het boek.
De persoon die dit geschreven heeft vind het boek over het algemeen wel goed. Hij/zij vindt ten eerste het thema erg interessant, namelijk de vriendschap tussen twee jongens. De manier van vertellen vind deze persoon dan wel wat minder, hij/zij zegt dat er in het begin geen goede samenhang van het verhaal is, het is eerder een serie losse gebeurtenissen. Maar naarmate dat men verder leest merkt men dat alle gebeurtenissen toch een invloed hebben op elkaar. Hij/zij vind het een zeer realistisch en geloofwaardig boek, wat deze persoon een kenmerk vind van een goede schrijfstijl. Ook vind de auteur van deze recensie het verhaal best wel spannend. Daarnaast is de personage waarmee deze persoon het meest mee kan meeleven de ik-persoon, omdat men natuurlijk het verhaal uit zijn ogen ziet. Ten slotte, vind hij/zij het taalgebruik/stijl goed te begrijpen. Er worden niet te veel moeilijke Nederlands woorden gebruikt, maar door het gebruik van de vele Indische termen is het echter soms toch vrij moeilijk. Ook is deze persoon van mening dat de tekst niet beeldend is en dat de omgeving niet altijd beschreven wordt.
Nu in het kort wat de schrijver van de tweede recensie ervan vind.
De auteur van deze recensie vind het een leuk en interessant boek, maar toch wel een beetje langdradig. Ook vind hij/zij een geloofwaardig verhaal. Zijn/haar verwachtingen, die hij/zij gekregen heeft door het lezen van de achterflap, zijn uitgekomen. Hij/zij vind de opbouw heel simpel en vind dat deze de nodige spanning geeft aan het verhaal. Graag had deze persoon het verhaal eens door de ogen van Oeroeg willen zien. In tegenstelling tot de vorige recensie schrijver, vind deze persoon wel dat het landschap heel goed beschreven wordt, er waren meer beschrijvingen dan dialogen, maar dat vind hij/zij niet vervelend, maar graag had hij/zij wel wat meer willen weten over Lida. Het lezen van het boek zelf viel goed mee volgens deze persoon.
Tenslotte zal ik mijn eigen mening geven over de twee recensies.
Het beste kan ik me aansluiten aan de eerste recensie. Ik vind ook dat er een samenhang in het begin van het boek ontbreekte. Daarnaast ga ik er volledig mee eens dat het een spannend, realistisch en geloofwaardig verhaal is. Vervolgens kan ik ook het meest mee meeleven met de ik-persoon, maar ook wel best met Oeroeg, omdat er veel beschrijvingen zijn. Zelf vond ik het soms wel moeilijk om te lezen en was het best langdradig en daar hou ik niet zo van. Maar wel ga ik er niet mee akkoord dat de tekst niet beeldend is, ik vind net als de schrijver van de tweede recensie dat het landschap juist wel heel goed beschreven is. In tegenstelling tot de schrijver van de tweede recensie vind ik het wel een beetjes storend dat er veel meer beschrijvingen zijn dan dialogen, dit maakt het voor mij wat saai.
Normaal gezien ben ik niet de grootste fan van romans, maar dit was toch wel een redelijk goed boek. Het is zeker wel een aanrader!
Bedankt voor het lezen van mijn blogbericht en hopelijk zie ik je snel weer terug.
Tot dan!
Hij/zij vindT
BeantwoordenVerwijderenMooie blog voor de rest.